Zespół Państwowych Szkół Plastycznych (d. Liceum Plastyczne)
Przy wejściu do budynku ustawiona jest rzeźba X. Dunikowskiego-„Gizela”. Obiekt inspirowany jest działalnością W. Gropiusa i Bauhausem, ale posiada indywidualny wyraz przestrzenny i architektoniczny, także w zastosowanym detalu. W projekcie widoczny jest wpływ idei Herberta Read’a „wychowania przez sztukę”. Cecha charakterystyczna to luźna i przestrzenna forma kształtowania obiektów, jak i zabudowy. Widoczna jest ona w przestrzeniach integracyjnych dostępnych dla aktywności pozaedukacyjnych i w zlokalizowaniu zespołów funkcjonalnych, w pawilonach wzajemnie względem siebie przesuniętych. Sale malarstwa i rzeźby to pawilony zatopione w zieleni i z własnym zapleczem, połączone ze sobą i budynkiem „matką” korytarzami pełnymi ekspozycji, a wszystkie łączące się z hallem głównym — wystawowym. We frontowej — horyzontalnej bryle budynku umieszczono pozostałe funkcje dydaktyczne i towarzyszące. Jest to jeden z ciekawszych przykładów modernizmu lat 60. w Krakowie. Nagrodzony tytułem „Mister Krakowa” w roku 1969.