Akademia Wychowania Fizycznego im. Bronisława Czecha
Architektura kompleksu realizowanego według projektu pierwotnego jest przykładem brutalizmu w architekturze późnego modernizmu lat 70., a który później dominował w latach 80. Ekspresjonistyczne, surowe i mocne w tektonice trybuny, o wyraźnie uwydatnionej i pokazanej konstrukcji, stanowią silny akcent przestrzenny. Podobnie bryła auli, o dynamicznej konstrukcji, z rzeźbiarskim „grzebieniem” ścian zewnętrznych pokazujących betonową fakturę. Horyzontalny budynek główny, z wysuniętą częścią niższą oraz z poziomymi pasami podokiennymi i pionowymi „lizenami” międzyokiennymi, akcentowanymi czarnym marblitem, nawiązuje do stylu międzynarodowego. Budynki dydaktyczne to zestawienie prostopadłościennych, masywnych i przeszklonych brył. W zespole wyróżniają się trzy wertykalne bryły akademików, o elewacjach z „siatki” loggii rozciętych pionem komunikacyjnym i z masywnym akcentem wejścia. Całość wieńczy gzyms-pergola.