Kościół pw. Matki Bożej Królowej Polski — „Arka Pana”
Kościół ten „wyrósł” z walki o krzyż i kościół, który miał pierwotnie powstać na osiedlu Teatralnym, obok Teatru Ludowego, w miejsce którego zrealizowano szkołę podstawową, tzw. Tysiąclatkę. Początki projektowania sięgają pierwszych lat 60. XX wieku. Dostępny jest z trzech stron, z szerokiego plateau. Zewnętrzna ściana wykonana została z drobnych kamieni rzecznych. Dach w formie kapelusza-grzyba, pokryty gontem, podąża za kształtem pochylonych i „wydętych” ścian, i jest od nich odcięty wąskim pasem doświetlenia. Okna pionowe, w kształcie trójkąta przy ołtarzu, kontrastują z pełnymi ścianami. Strop, podzielony na cztery części szczelinami i świetlikiem, układa się w znak krzyża. Indywidualnie zaprojektowane zostało także dojście do uskokowo ukształtowanego wejścia głównego, z murem z łupanego kamienia, w którym nierównomiernie rozmieszczone zostały reliefy odlane z brązu. Prowadzi do niego łukowo wygięte, drewniano-stalowe zadaszenie z tubusami lamp oświetlenia. Kościół jest trzypoziomowy, jednoprzestrzenny, założony na planie zbliżonym do owalu. Posiada wiele symbolicznych znaczeń. Charakterystyczna jest rzeźba Chrystusa ukrzyżowanego, ekspresyjnie wygiętego (Bronisław Chromy). Posadzka opada w kierunku ołtarza stojącego pośrodku, ukształtowanego w formie dłoni. Stacje Drogi Krzyżowej mają odniesienia do polskiej historii (Mariusz Lipiński, 1980–1983). W miejsce wieży powstał maszt — krzyż ze stali nierdzewnej. Jest to przykład późnego modernizmu ekspresyjnego, mięk-kiego i plastycznego z cechami brutalizmu. Nawiązując do kaplicy w Ronchamp projektu Le Corbusiera, pokazuje jednolitość formy, funkcji i konstrukcji, również kształt dachu nawiązuje do tej kaplicy, jednocześnie upodabniając go do Arki Pana, skąd przyjęła się zwyczajowa nazwa.